Thasë
dhe kështu
erdhi koha me i mbledhë plaçkat e me ikë
me e mbledhë jetën
me e zhvendosë prej apartamentit të vogël
në një të madh
thasë të zinj e thasë të bardhë
asgja nuk futet kollaj aty
një jetë e palosun mirë
e ngushtueme nëpër dollapë
rroba, këpucë, brekë, unaza, fotografi e korniza të zbrazta
vathë të mëdhenj vathë të ndryshkun harruem nëpër kuti
libra të vjetër e të rinj
libra në çdo anë
po qysh e zënë thasët jetën palë-palë
të ngjeshun të rrasun të zipueme
të palueme e të shpalueme
m’shkapërderdhet nëpër thasët e zinj e të bardhë
copë-copë jeta ime e palosun me kujdes
erna e parfume përhapen nëpër dhomë po
para largimit dikush duhet me i mbledhë sendet
burri ma bën me dije se koha po shkon
e unë nuk di qysh me e mbledhë jetën copë-copë
me e ba duq nëpër thasët e bardhë e të zinj
thasë najloni thasë të konoptë thasë letre
një copë jetë diku një diku tjetër
kujtimet e palosuna mirë kam tutë me i shpuplue
një qafore një bylyzuk një bluzë e bardhë
të gjitha bluzat e zeza
dikush duhet me i mbledhë sendet
me i futë nëpër thasë e me i bajtë
deri sa të vnojnë pluhun sërish
qiellin e katit të tetë me e futë në ndonji thes të zi
të kaltër a të hirtë
në çfarë thesi me të shti ty
n’cilin thes me hy unë
thasët u sosën
s’kam thes për çizmet e zeza
për pallton prej kashmiri
do thasë hua për jetën time kush i ka
do thasë hua
me i shti andrrat e mia
nji nga nji me i palue mirë
thasë të endun me fije bimësh për jetën që refuzon
me ardhë me mue
me i palue kujtimet e mia n’thasë të mëndafshtë
n’ata thasë ngjyrë purpuri
po dikush duhet me i mbledh sendet para largimit
edhe pluhunin edhe llumin edhe rrjetat e merimangave
me e lanë pastër për pronarin e ri
mjerisht ka diçka që s’e zë thesi
ka thasë aq të vegjël e thasë gjigantë pa grykë pa fund
që s’i ngre dot
Të martuarit
të martuarit nuk flasin për seksin
nuk flasin për çmenditë
të martuarit sillen me dashamirësi
si miq të vjetër e t’mirë
ose armiq të përbetuem mes zënkash
që shtohen me kohën
një marrëveshje e pashkrueme krerësh të shpisë
për urrejtjen nuk flitet megjithatë
siç nuk flitet për dashninë
as të bërit dashni
për shpirtin vetmitar aq më pak
andrrat e vdekuna e mërzinë
të martuarit janë gurë të shpërlamë uji por
janë aty
***
Married
Married people don’t talk about sex
don’t talk about madness either
married people behave kindly
as good old friends
or sworn enemies in the midst of quarrels
accreted by time
an unwritten agreement between heads of household
hatred is not spoken of however
and there is no talk of love
nor of lovemaking
much less of the solitary soul
dead dreams or boredom
married people are stones worn away by waters but
they are there
Translated by Vlora Konushevci